Etnografia

Jedni pozostają pod urokiem dworskich, pełnych przepychu i kosztowności wnętrz, inni doceniają prostotę i sielankę pomorskiej chëczy. Nie można zapomnieć przy tym, że dwory, dworki oraz pałacyki znajdowały się właśnie na wsi, na stałe wpisując się w koloryt kaszubskiego krajobrazu. Prawidłowe i dostatnie funkcjonowanie kaszubskiej wsi, umożliwiało zapewnienie odpowiedniego standardu okolicznym właścicielom majątków dworskich.

Po raz pierwszy nazwa Kaszuby, w źródłach pisanych, pojawia się w XIII wieku. Na światło dzienne wydobył ją zakon dominikanów, który na tych terenach utworzył jednostkę terytorialną, która została nazwana  kontratą kaszubską. Rozciągała się ona od Słupska, a zapewne też Tczewa i Gdańska na wschodzie, aż po Greifswald i Pasewalk na zachodzie. 
Kultura kaszubska jest niezwykle interesująca i zupełnie odmienna od kultur, występujących w innych regionach Polski. Do tej pory zachowały się tradycyjne kaszubskie stroje, pieśni, muzyka, a nawet język. Kaszubi, będący autochtoniczną słowiańską ludnością Pomorza, zamieszkują te tereny od wieków. Zawsze podkreślali ogromne przywiązanie do tradycji, kultywowanie obyczajów ludowych czy posiadanie własnego języka i tożsamości regionalnej. To wszystko  sprawiło, że region ten jest unikatowy w skali kraju.